Iets waar niemand van houdt, langdurige stress is zelfs schadelijk voor de gezondheid. Houdt ons paard er dan wel van? Nee natuurlijk niet! Toch wordt dit woord ook vaak gebruikt als het gaat om trainen met paarden, werken met druk zou stress opleveren bij het paard. Ook in de wereld van horsemanship wordt deze term vaak genoemd. De wereld waarin juist gekeken wordt naar wat je paard je aangeeft, er rekening wordt gehouden met hoe paarden communiceren en men op zoek is naar een fijne samenwerking.
Ik wil dan ook af van het nare woord dat we ‘stress’ noemen en zie het werken met druk niet als iets negatiefs. Tijdens mijn lessen gebruik ik vaak metaforen, zo ook in dit geval.
Vergelijk het eens met het maken van een puzzel. Ik geef jou een puzzel van 4 stukjes, in nog geen 3 seconden heb jij de puzzel af. Yes goed zo! Is dat alles hoor ik je denken? Heb je hier nu iets van geleerd? Ben je trots op jezelf? Geeft het je een fijn gevoel? Niet echt he…
Nu krijg je een puzzel voor je neus met 1000 stukjes. Pff lastig hoor ik je denken. Toch ga je er graag mee aan de slag. Je bouwt hierbij spanning op (geen stress… spanning!), je wilt tenslotte dat de puzzel af komt. Ik moedig je op een positieve manier aan, laat je de puzzel zelf oplossen maar help je waar nodig om de juiste stukjes te vinden, ik laat je zoiets moeilijks echt niet helemaal alleen doen. Tenslotte weten jij en ik dat je het kan, maar je moet er wel even voor gaan zitten en je hersens er voor gebruiken. Eerst de hoekjes, dan de zijkanten en daarna de binnenkant.
De puzzel is af! Ik benadruk hoe knap je bent. Je kijkt ernaar en bent oprecht ook trots op jezelf, dit heb jij tenslotte gedaan. Het was soms lastig, maar het is je gelukt.
Heb je hierbij stress ervaren? Voelde je je opgejaagd door mij, onder druk gezet? Of was het eigenlijk gewoon leuk om zo samen een puzzel te maken.
Met dezelfde ‘druk’ werk ik ook graag met paarden. Ik geef ze puzzels en zorg dat ze iets uit hun comfortzone komen. Juist die plek, net buiten je comfort zone, is de plek waar we leren. Elke keer als je paard iets nieuws leert krijgt hij een shot aan dopamine, een stof die hoort bij het beloningssysteem van de hersenen. Hetzelfde stofje dat mensen krijgen van lekker eten of van bijvoorbeeld seks. Deze dopamine geeft je paard een heerlijk gevoel waardoor hij steeds meer nieuwe dingen wil leren. Je creëert zo een fijne (maar met de juiste regels ook een veilige!) samenwerking en in plaats van “Oh daar heb je dat mens weer” krijg je een paard dat naar je toe komt in de wei en niet kan wachten tot hij weer iets nieuws kan leren bij je! Is dat niet wat we stiekem allemaal graag willen?
